Zamiec sniezna....

Gość napisał:

Karczmarz nalal prosto z beczki swoje najlepsze wino do malego osrebrzonego kieliszka i zaniosl go dla tajemniczo wygladajacej postaci.
Postawil kieliszek na stolik po czym uklonil sie wypowiadajac slowa....

No? Co się gapisz jak niedojda? Na beczkę wskazałeś tom nalał. Płać za wino abo ryjem drzwi otworzysz. Chyżo.

Velthler wstał powoli z ławy i wolnym krokiem podszedł karczmarza by ocenić sytuacje i posłać go do Sivara lub Isheala po leczenie po czym zwrócił się do człowieka.

- Masz możliwość powiedzieć co tu robisz, czego chcesz. Nie marnuj jej.

<Popatrzyl>
Forum gry Klondike: [link widoczny dla zalogowanych]

- Tejak'arr, Goth - powiedział do Golbera Velthler nie spuszczając z oczu człowieka - Właśnie staram się to ustalić.

Postac przerwala pisac i podniosla glowe w strone postaci ktora zaczyna go irytowac. Uchylil lekko kaptur by pokazac kawalek ochydnej geby.

- natrecie - odrzekl - nie jestem czlowiekiem! - groznie dodal
- Jesli masz troche oleju w glowie siadaj ze swoimi kamratami i nie odzywaj sie wiecej do mnie...albo podzielisz los karczmarza. Nie na ciebie czekam!

Postac znow zakryla odkryta czesc twarzy i ponownie zaczela pisac...

Ze spokojem, mroczny wstał i przeciągnął się. Oczy wiszące nad zakapturzoną postacią rozbłysły i pojawił się zarys sylwetki Bezdusznego.

- Grzecznie zapytał, a Ty grzecznie odpowiesz. W innym wypadku wyjdziesz stąd czym prędzej. Nie sądzę byś chciał walki, gdyż albo zginiesz, albo my.. Tak czy siak odpowiedzi nie uzyskasz rezygnując z grzeczności..

Kolejne słowa były zbyt ciche i zbyt szybkie by mogli je usłyszeć zgromadzeni. Jednak gdy padły, z oka mrocznego spłynęła kropla krwi..

...Skóra mrocznego nabrała swój zwyczajny odcień, krew, dotąd bierna, zaczęła pulsować w żyłach, a klatka piersiowa poruszała się w równomiernym rytmie oddychania.
...Zagubiona dusza w końcu wróciła na swoje miejsce, niczym wędrowiec po kilku latach rozłąki z domem.
Valenaris na nowo zaczął żyć...
Jednak spał sobie smacznie.

- Jak chcesz. Czekaj sobie na kogo chcesz. Mnie nie wadzi twoje czekanie - powiedział po chwili rycerz i odwróciwszy się ruszył w stronę ławy w rogu sali, przy której zwykł siedzieć.

Zrobiwszy jeden krok odwrócił się gwałtownie i z rozmachem uderzył przybysza prosto w zęby pięścią odzianą w ciężką rękawice koszmaru.

- Zapomniałbym - dodał pochylając się nad postacią. - Czekając sobie na tego, na którego czekasz, pamiętaj, że jeśli komukolwiek z naszych gości lub gospodarzy stanie się krzywda z twojego powodu, tobie stanie się niemniejsza. Podkreślam, że niekoniecznie taka sama.

To mówiąc wytarł rękawicę z krwi w odzienie przybysza i spokojnie odszedł w stronę ławy.

-Zaczyna się!
Szybkim ruchem ręki, mroczny zabrał butelkę ze stołu i siadł w swoim fotelu. Popijając co chwilkę trunek, spoglądał to na "oszalałego" przyjaciela, to na zakapturzonego przybysza. Wytarł kolejną krople krwi spod oka.
-To się zaczyna robić dość dziwne..
W karczmie rozbrzmiewał dźwięk szarpanych strun instrumentu i gardła, szum zamieci za oknem i dziki śmiech Elaraldura.
-No, aż muszę się napić [szepnął sam do siebie]

<Gdy zalegla cisza i niepewnosc, mroczny rozglądając się ze swego kata w koncu sie ruszyl. Siegnal po kolejny dzban wina a z plecaka wyciagnal nowy kielich.
Przez chwilę mocowal sie to z korkiem, to z butelka, az w koncu dalo slyszeć się tylko znany juz wszystkim dzwiek odkorkowanej butelki. Nalał powoli trochę trunku do naczynia i pociagnal mocny łyk. Spojzał spod łba na Gornana i uniosl w jego strone kielich... patrzac hmm... starajac sie patrzec w oczy przyjaciela wypil kolejny lyk. Parszywy usmiech pojawil sie na jego twarzy po czym powoli spojżał na przybysza i wlepił w nim swoj wzrok>
-Niech go szlag, morda parszywa <szepnal sam do siebie>
<Teraz pozostalo mu tylko czekać>

Tajemniczy usmiechnal sie. Jego spokoj byl zadziwiajaco potezny. Zlizal troche krwi z wargi i polknal.
- mm smaczne - pomyslal
Zeszte krwi zebral na swoj szpiczaty paznokiec i szepnal sobie pod nosem.

- co za mizerny cios... zaprawde niczego wiecej niemoglbym sie spodziewac po takim furiacie.

Zakapturzony pochylil sie nad swa rycina ponownie i dalej pisal smiejac sie w sobie i pomrukujac. Widac bylo jego zadowolenie
-udalo sie- myslal - wzniecilem gniew i zlo w tym miejscu... moje krolestwo rosnie...

Myslal i pisal czekajac...